داستان‌ها چگونه ما را پرورش می‌دهند : بچه‌ها چه می‌خوانند؟

تا زمانی که یک بچه در حال مطالعه است، آیا مهم است که چه چیزی می خواند؟ من معتقدم که دارد. نوجوانی زمانی است که یک فرد شروع به تجهیز ذهن خود به طور جدی می کند و اتاق هایی را ایجاد می کند که فکر می کند با بلوغ در بزرگسالی از طریق آنها حرکت کند. آنچه او می خواند به تشخیص اینکه آیا ذهن او به مکانی پر از اشیاء زیبا، شخصیت های زنده و ایده های پیچیده تبدیل می شود - یا با چیزهایی که ارزان، مبهم، زشت و درجه دو هستند.
شاید خیلی به نظر برسد که از کتاب ها بخواهید - و از بچه ها! - اما واقعاً اینطور نیست. ترفند این است که از طرف خود، توانایی تشخیص سریع فرزندانتان را درگیر کنید.

 

 

کنجکاوی و ادبیات انسانی

بسیاری از والدین بر این باورند که مهمترین چیز این است که بچه ها را از داستان سرایی پرخاشگر دور کنند که ممکن است آنها را درشت کند یا سرشان را پر از بدبختی، شکنجه یا تصاویر وحشتناکی کند که ممکن است تکان دادن آنها برایشان دشوار باشد. (این کار ارزش انجام دادن را دارد. هیچ جوانی در ذهن خود به چنین مبلمانی نیاز ندارد.) با این حال، در قضاوت درباره کتاب های کودکان، باید توجه داشته باشیم که هم به ماهیت کنجکاوی انسان و هم به خود ادبیات احترام بگذاریم.
حقیقت این است که حتی بچه های خوب و شیرین هم جذب مقدار مشخصی از ناخوشایند می شوند. لاستیکی بخشی از شرایط انسان است: همه ما برای بررسی تصادفات جاده ای سرعت خود را کاهش می دهیم. بنابراین این نه تنها احمقانه، بلکه ناعادلانه است که انتظار داشته باشیم کودکان از نظر انگیزشی پاکتر از ما بزرگسالان باشند. همچنین مهم است که به یاد داشته باشید که داستان‌های بدون درگیری، بدون تاریکی یا دردسر را نمی‌توان به درستی داستان نامید. بدون شرارت سائورون، هیچ اشرافی در قربانی فرودو وجود ندارد. بدون ورونسکی، آنا کارنینا وجود نداشت.

 

سطح اعتماد کودک

البته، هر کودکی متفاوت است و والدین میزان اعتماد کودک را می دانند، اما صرفاً گفتن به یک نوجوان که چیزی فاسد یا منحط است و او نباید آن را بخواند، نشان می دهد که نمی توان به او اعتماد کرد - به بزرگسالانی که او را دوست داشته باشید فکر کنید او نه آنقدر ظریف است و نه عاقل است که بتواند از رویارویی با یک نوشته تند یا بی محتوا (یا به طور غیرقابل جبران کم عمق) جان سالم به در ببرد. مسئله زنده ماندن نیست، بلکه شکوفایی است. بنابراین، به جز در مواردی که بچه‌ها نشان داده‌اند که نمی‌توان به مطالب خواندنی‌شان اعتماد کرد، زیرا نیازشان به جابجایی مرزها یا تسلیم شدن در برابر فشار همسالان است، سؤال واقعی برای او این است: چرا او زحمت می‌کشد؟
با احترام به کیفیت ذهن و درستکاری یک جوان گفت: "اوه، شما می توانید بهتر از این کار کنید." مسئله فرصت است، انتخاب کتاب‌هایی که ارزش وقت و توجه یک نوجوان را داشته باشد و مکانی در میان وسایل ذهن او باشد.
خوب است به بچه ها نشان دهیم که رشد فکری و تخیلی آنها را جدی می گیریم و اعتماد داریم که آنها بهترین ها را برای خودشان می خواهند مگر اینکه خلاف آن را به ما نشان دهند. اگر بتوانیم به جوانان کمک کنیم در دوران کودکی و در دوران نوجوانی تمایل به زیبایی و ذوق نوشتن خوب داشته باشند، آنها را در سالهای طولانی آینده که می توانند هر چه می خواهند بخوانند، حفظ خواهد کرد. . . همانطور که ما انجام می دهیم.

 

منبع: +